Μια εικόνα χίλιες λέξεις πράγματι... Μου θύμισαν το Malleus Maleficarum και το Haxan και αναγνώρισα γνωστά βασανιστήρια της χαρωπής εκείνης περιόδου... Αλλά αυτές που ζυγίζουν την "μάγισσα" μου θύμισαν και την γνωστή σκηνή από το Holly Grale. Φυσικά το ζύγισμα με την χήνα ίσχυε κανονικά και δεν είναι σάτιρα. Όπως επισης το άλλο ευφυέστατο κόλπο που τις πέταγαν δεμένες χειροπόδαρα στα ποτάμια. Αν δεν βούλιαζαν σήμαινε ότι ήταν μάγισσες και έτσι τις έσπρωχναν αυτοί μέσα...αν πάλι βούλιαζαν δεν ήταν μάγισσες αλλά τι κρίμα... βούλιαξαν! Μεγάλες στιγμές...
Το ίδιο δε γινότανε και με τα αναμένα κάρβουνα; Αν καταφέρνανε να τα κρατήσουνε στο χέρι σημαίνει ότι τους βοήθησε ο θεός αλλιώς όχι. Όπως και με τις καρφίτσες στο μάτι. Άστα να πάνε. Απίστευτη οπισθοδρομικότητα. Αυτό κάνει η μηδέν παιδεία, νομίζεις ότι παντού βλέπεις δαίμονες. Άσχημες εποχές, ευτυχώς που δε ζήσαμε τότε διότι ούτε κιχ δε θα μπορούσαμε να κάνουμε.
10 comments:
Ο Χριστος στους φαρισαιους εναντιωθηκε... οι χριστιανοι με το μερος των φαρισαιων ειναι :)
ωραία δουλειά!
Οι φωτογραφίες αυτές είναι καταπληκτικές. Ο κόσμος θα ήταν πολύ διαφορετικός αν τις είχαν στα σχολικά βιβλία μαζί με τους δράστες.
Xaire Pano!Anameno mia klhsh sou!
πρότεινα στο feedwatcher, να διαβάσουν από το ιστολόγιό σου "οι σκέψεις μου" την ελληνική νύχτα των κρυστάλλων με λινκ το μπλογκ σου.
ελπίζω να μην έχεις αντίρρηση, αλλά ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο και ήθελα να το δουν όσο περισσότεροι γίνεται!
καλό βράδυ και ευχαριστώ.
Ρία μου καμία απολύτως αντίρρηση :) Εγώ σε ευχαριστώ που διαδίδεις τη γνώση. Καλό βράδυ.
Αξιόλογη ανάρτηση!
Ταυτόχρονα δεν απαιτείται κανένα σχόλιο, αν και για να αναλυθούν οι εικόνες αυτές, χρειάζονται τόμοι!
Άθεε όντως δε χρειάζεται κανένα απολύτως σχόλιο. Οι φωτογραφίες μιλάνε από μόνες τους (όσα λέει μια εικόνα δεν τα λένε χίλιες λέξεις άλλως τε).
Μια εικόνα χίλιες λέξεις πράγματι...
Μου θύμισαν το Malleus Maleficarum και το Haxan και αναγνώρισα γνωστά βασανιστήρια της χαρωπής εκείνης περιόδου...
Αλλά αυτές που ζυγίζουν την "μάγισσα" μου θύμισαν και την γνωστή σκηνή από το Holly Grale. Φυσικά το ζύγισμα με την χήνα ίσχυε κανονικά και δεν είναι σάτιρα. Όπως επισης το άλλο ευφυέστατο κόλπο που τις πέταγαν δεμένες χειροπόδαρα στα ποτάμια. Αν δεν βούλιαζαν σήμαινε ότι ήταν μάγισσες και έτσι τις έσπρωχναν αυτοί μέσα...αν πάλι βούλιαζαν δεν ήταν μάγισσες αλλά τι κρίμα... βούλιαξαν!
Μεγάλες στιγμές...
Το ίδιο δε γινότανε και με τα αναμένα κάρβουνα; Αν καταφέρνανε να τα κρατήσουνε στο χέρι σημαίνει ότι τους βοήθησε ο θεός αλλιώς όχι. Όπως και με τις καρφίτσες στο μάτι. Άστα να πάνε. Απίστευτη οπισθοδρομικότητα. Αυτό κάνει η μηδέν παιδεία, νομίζεις ότι παντού βλέπεις δαίμονες. Άσχημες εποχές, ευτυχώς που δε ζήσαμε τότε διότι ούτε κιχ δε θα μπορούσαμε να κάνουμε.
Post a Comment